نخ سیلک چند رشته ای

نخ بخیه سیلک از لارو کرم ابریشم تولید شده است، در ساختار آن پروتئین فیبروئین وجود داشته و مزایای آن استانداردهایی را برای سایر بخیه ها تعیین می کند. ابریشم یک ماده بخیه طبیعی غیر قابل جذب است که به طور گسترده ای برای بستن زخم استفاده می شود و رایج ترین نخ بخیه طبیعی است که از کلاژن پیشی گرفته و در صنعت زیست پزشکی در 100 سال گذشته استفاده شده است. کار کردن با آن آسان بوده، خاصیت گره زنی عالی دارد و احتمال ایجاد واکنش آلرژیک در بیمار بسیار کم است. در حالی که نخ بخیه سیلک ، غیر قابل جذب در نظر گرفته می شود، اما در عرض دو سال تخریب و ناپدید می گردند.

ساختار نرم آن برای بیماران راحت است. از جنبه منفی نخ بخیه سیلک می توان به این مورد اشاره کرد که، سیلک تمایل دارد با سلول‌ هایی که بخیه می‌ زند نفوذ کند و برداشتن آن را دشوار و دردناک می‌کند، با این حال، با پوشش سیلیکونی یا موم مخصوص برای محدود کردن مویرگ‌ها در دسترس است. اغلب برای بخیه زدن بافت های مخاطی یا بستن نواحی بین تریژین استفاده می شود. سیلک به دلیل جابجایی آسان آن به عنوان یک بخیه موقت در حین جراحی نیز مفید است.

نخ بخیه سیلک  ، چند رشته ای و تک رشته ای بوده و برای بستن بافت ها در دندانپزشکی، جراحی دستگاه گوارشی و چشم پزشکی، جراحی دهان و زایمان قابلیت استفاده دارند.

همچنین از این نخ بخیه، می توان به عنوان لیگاتور برای فیکسچرهای دائمی، متحرک و جراحی قلب و عروق (برای بخیه زدن پیوندها) استفاده کرد. به عنوان یک نخ بخیه، نخ بخیه سیلک  ، غیر قابل جذب بوده و در روش های اورولوژی توصیه نمی شود، زیرا می تواند تشکیل سنگ در اطراف بخیه را تسهیل کند، که از ویژگی های مواد غیر قابل جذب است. علاوه براین نباید در مناطق آلوده یا مستعد عفونت استفاده شود. یکی از معایب اصلی نخ بخیه سیلک، ویژگی های ضعیف مقاومت میکروبی آن است.